کودتای یک تبعیدی، آغازگر سیاست تبعید اجباری
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۷۳۳۶۵
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ ویلیام او. داگلاس قاضی دیوان عالی آمریکا در کتاب «سرزمین شگفت انگیز و مردمی مهربان و دوست داشتنی» صفحه ۱۷۵ می‌نویسد: در کشتار بیسابقه لر‌های لرستان، سربازان رضا شاه سر جوانان لرستانی را می‌بریدند، بعد سینی گداخته شده با آتش را روی گردن آن‌ها می‌گذاشتند تا رگ‌ها بسته شود، جنازه بی سر را که هنوز جان در بدن داشت ایستاده رها می‌کردند و جنازه نیمه جان حرکت می‌کرد، سربازان روی تعداد قدم‌هایی که این جنازه‌های بی‌سر برمی‌داشتند، شرط‌بندی می‌کردند!
رضاخان پس از تاج‌گذای درصدد ایجاد دولت متمرکز و مقتدر برآمد؛ اما باوجود چند میلیون جمعیت ایلی سیارِ مسلح این امر ممکن نبود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به استناد تاریخ نگاران خارجی از جمله کتاب «مقاومت شکننده» جمعیت ایلی کشور از ۲ میلیون و ۴۷۰ هزار نفر، یعنی ۲۵.۱ درصد جمعیت کل کشور، در سال ۱۲۷۹ ش/ ۱۹۰۰م به ۱ میلیون نفر، یعنی ۶.۹ درصد، در سال ۱۳۱۹ش/ ۱۹۴۰ م رسید.
این اعداد از موفقیت سیاست اسکان دورﮤ رضاشاه نشان دارد. باید توجه کرد این سیاست بدون اجبار ممکن نبود و تبعید نیز یکی از ابزار‌هایی بود که حکومت برای اجرای سیاست اسکان از آن استفاده می‌کرد.
حوادث بعد از شهریور ۱۳۲۰ نشان از شکست این سیاست دارد. ایلات املاکشان را در تبعیدگاه فروختند، احشامشان را بخشیدند، حتی در تل‌خسرو تأسیساتی را که برای رفاه آن‌ها ساخته‌شده بود، ویران کردند و رو به‌سوی مناطق خود و زندگی کوچ‌روی آوردند.
تبعید و انتقال اجباری
ساوه و زرند از جمله شهرهایی بودند که لر‌ها به آنجا تبعید شدند و دولت با تعرض به حق شرعی و قانونی مردم، به افراد و اقوام تبعیدی زمین داد. جزئیات این وقایع در منایع مختلف مانند سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی ایران (۸۶۸۶-۲۴۰) موجود است.
حکومت رضا پالانی تلاش کرد با یک‌جانشین‌کردن ایلات و عشایر زمینه را برای کنترل‌کردن آن‌ها فراهم کند. تبعیدکردن و زندانی‌کردن بعضی از سران ایلات همچون سران ایل بیرانوند، بختیاری، بویراحمدی، قشقایی، بهارند، ممسنی و کلهر و همچنین تبعید بعضی از ایلات به استان‌های دیگر و گرفتن سلاح‌های آن‌ها در همین راستا صورت گرفت.
مهم‌ترین راه برخورد با آن‌ها زیر نظر قراردادن رﺅسای آن‌ها در تهران بود که باعث کنترل ایل می‌شد. اگر این شیوه جواب نمی‌داد کل ایل به منطقۀ دیگری تبعید می‌شدند. ایلات و عشایر به ییلاق و قشلاق عادت داشتند؛ اما تبعید دسته‌جمعی به‌همراه رمه‌شان به مناطقی که با آب‌وهوای زادگاه آن‌ها سنخیتی نداشت به دو نتیجه منتج می‌شد: نخست اینکه در حین تبعید، تعدادی از افراد ایل و نیز گوسفندان آن‌ها تلف می‌شدند و به ایل ضربۀ اقتصادی وارد می‌شد؛ دوم اینکه با کنده‌شدن از زادگاه و زندگی و استقرار در جایی که از نظر اقلیمی و فرهنگی متفاوت بود قدرت آن‌ها کاهش می‌یافت و البته کنترل دولت بر آن‌ها بیشتر می‌شد.
در کتاب «ملک دلگیر، خاطرات تبعید عشایر لر از لرستان به خراسان» می‌خوانیم:
در موقع گرفتن شناسنامه، لر‌های تبعیدی به خراسان مجبور بودند در فامیل خود پسوند لر‌ها را داشته باشند. این نکته یکی از علت‌هایی بود که در تبعیدگاه، به واگرایی این افراد از مردم محلی منجر می‌شد و هدفی که دولت به دنبال آن بود، اینکه افراد شورشی را در جمع دیگر مردمان کشور متمدن کند، محقق نمی‌کرد. لر‌های تبعیدی به خراسان حدود هفت‌ماه، از بهمن ۱۳۰۸ تا مرداد ۱۳۰۹ ش/ژانویه ۱۹۳۰ تا جولای ۱۹۳۰ م در راه بودند؛ چون بخشی از این زمان در فصل زمستان بود تعداد فراوانی از احشام آن‌ها تلف شد. «ما خودمان دو گله بزرگ بز و گوسفند داشتیم که تنها شش رأس بز از آن‌ها باقی ماند».
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۷۳۳۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
واکنش پرستاران گرگان به اضافه‌کار اجباری
شماری از پرستاران بیمارستانی در گرگان با بیان اینکه نسبت به اضافه‌کار اجباری اعتراض داریم، اظهار داشتند: «مدتی‌ست که به اضافه کار اجباری و شیفت‌های طولانی اعتراض داریم؛ برخی از همکاران‌مان تصمیم گرفته‌اند تن به اضافه‌کار اجباری ندهند، اما در مقابل واکنش مسئولان و مقامات مثبت نبوده است.» به گزارش ایلنا، یکی از این پرستاران گفت: به یکی از همکاران مرد ما گفته شده اگر تن به اضافه‌کار اجباری ندهی، باید بخش‌ات را عوض کنی یا از کارت استعفا بدهی! به گفته این پرستار، اجبار در اضافه‌کار یا ایستادن در شیفت‌های طولانی، خلاف قانون است، اما پرستاران برای اینکه شغل خود را از دست ندهند، به این اجبار تن می‌دهند. پرستاران گرگان، خواستار اختیاری شدن اضافه‌کار و افزایش عادلانه‌ی حق الزحمه آن هستند؛ در حال حاضر برای هر ساعت اضافه کار پرستاران، رقم ناچیز ۱۲ تا ۲۰ هزار تومان بعد از تاخیر بسیار به آن‌ها پرداخت می‌شود. کانال عصر ایران در تلگرام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت